Niet zo lang geleden zijn we er dan toch in geslaagd om ons (al lang geschreven verhaal) online te krijgen.

Maar dat we nu al opeens 7 dagen verder zijn, is misschien ook wel een goed teken. We hebben al veel gewerkt in het ziekenhuis (zeg maar: elke dag) en al een paar bevallingen gedaan (Yasmin al 2: baby Ester en baby (moet nog een naam krijgen van de papa) en Stefanie 1: Stien (een mixke van onze namen). Ze doen hier ook op dinsdag en vrijdag raadpleging en als alle vrouwen die op die dagen al langs gekomen zijn (en dat zijn er veel...) nog gaan bevallen als wij hier zijn, dan zijn we gesetteld... (Er zitten ook een drie tal vrouwen al zeker een week te wachten om te bevallen (omdat ze niet dichtbij wonen) haha!) Laat maar komen die bevallingen, wij zijn er klaar voor!!!

Ons Kikongo gaat er nog altijd op vooruit... We hebben zelfs al raadplegingen in het Kikongo gedaan (of toch geprobeerd), met ons vertalingenlijstje erbij. De zinnetjes zeggen (vragen stellen) gaat en als ze antwoorden met 've' of 'e' komt het allemaal in orde, maar als ze meer wilen zeggen, dan hebben we toch nog een tolk nodig.

Morgen hebben we een vrij dagje en kunnen we voor het eerst sinds ongeveer 2 weken later dan 6u 's ochtends opstaan. Daar kijken we al laaaaang naar uit. HMMM pitten!!

We zijn wel benieuwd waar we morgennamiddag gaan belanden, want een van de dokters (directeur médecin) heeft een tripje voor ons gepland. Haha, eigenlijk moeten we in de namiddag werken... op alle interessante voorstellen 'Oui bien sûre' zeggen, dan maken we nog is iets mee...

Woendag wordt 's ochtends de buitenkant van het ziekenhuis door het personeel onder handen genomen. Wij hebben de bijeengeveegde blaadjes helpen wegrijden met de kruiwagen. Stel je voor...

Bijna elke ochtend is er ook een réunion of een les (tussen 7u30 en 8u). Réunions in het Kikongo bijwonen elke ochtend is ook een speciale ervaring... (haha, wij begrijpen niks van die discussies).

We worden hier nog altijd super goed gesoigneerd. We worden zelfs in het ziekenhuis als stagaires wat verwend tov de andere stagairs: pause tijdens de middag (dat bestaan hier niet, ze eten hier ook niet 's middags, en ze plassen hier precies nooit...?), krijgen koekjes van de vroedvrouwen, mogen gratis op internet... Soms zeggen we wel dat we dat liever niet willen, omdat we hier toch lang zijn en hier echt op stage komen. We vinden het niet nodig om privileges te krijgen, maar een pause en wat internetten zullen we niet afslaan!

We hebben net nog een cadeau gekregen van een van de mensen die hier in de buurt wonen. Kokosnoten en een gigantische tros bananen. Dat wordt smullen!!

Zo, onze computer gaat uitvallen, dus gaan we het hierbij laten. Via onze ouders (hebben we gezien op de site) komen jullie ook vanalles en nog wat te weten.

Mkokila Ya Mbote!!

(ofwel: goede avond!!)

Dikke zoenen Yasmin en Stefanie (Setfanie volgens de locals...)