In Kinshasa...
Het is hier nog steeds warm,
maar overdag zien we meer dan ’s nachts dus een verslagje:
We zijn op expeditie geweest doorheen de procure… zie foto’s!
We leren zeggen: “C’est pour plus tard”: Dit is tot nu toe onze belangrijkste zin! Mensen leren afschepen is blijkbaar een skill die je hier onder de knie moet hebben, wordt een leerdoel!
We zijn gaan shoppen in de supermarché: Allemaal vlaamse productjes met nederlandstalige opschriften, dat kan niet slecht zijn! (van senseopads tot lays sensations en van nivea after sun tot confituur van tante Eliane)
’t Eten is hier best OK! Zo hebben we vandaag iets nieuws leren kennen: een vrucht waarvan de naam ons nog steeds onbekend is, mango stervrucht of zoiets ! het smaakte naar een combinatie van banaan en mandarijntjes, HEERLIJK. Je krijgt er wel paarse handen van, maar dat nemen we er met plezier bij.
Onze nieuwe vrienden (nen Italiaan, nen Amerikaan en twee Congolezen) laten ons Kinshasa zien: We dachten dat we een rustige rondleiding gingen krijgen doorheen Kinshasa city maar niets was minder waar. We werden eerst en vooral weggetrokken van onze taak die we aan het doen waren, nl betalen van ons verblijf. Met 4 op een leren mini achterbankje gepropt met 30° en meer is geen lachertje! We hobbelden doorheen wat straten en kwamen terecht in een iets sjiekere buurt. We stopten bij het huisje van wat later een megabekende en populaire radio- en tv-maker bleek te zijn. (vriend van papa wemba…) Helaas waren we hier niet op voorhand van op de hoogte waardoor we er wat apathisch en vermoeid bijzaten. We denken dat de deal in orde is gekomen!
Toen dachten we dat we terug naar de procure gingen, maar wederom was niets minder waar! We stopten voor een farmacie (man man daar hebben ze er meer dan genoeg van!) Daar ging onze Italiaan en ene Congolees inkopen doen. Waren ze ziek? Nee hoor, ze gingen niet voor zichzelf shoppen maar voor een straatjongen die we later zouden ontmoeten. Maar wat we toen nog niet wisten, en nu wel, is dat we die medicatie ook nog gingen afgeven aan het ziekenhuis waar die jongen verzorgd moest worden. (Hij had nl al 3 jaar een gebroken been)
Bij het vallen van de avond keerde we weer naar onze vertrouwde omgeving. Deze terugreis was ook een ervaring op zich. Allemaal mensjes op de straat, overal knipperende auto’s, lekker geurend eten dat live op straat wordt klaargemaakt, auto’s waarvoor je net op tijd kan wegspringen, geen verkeerslichten (hoe doen ze het toch? Overdag zijn er wel agenten die het verkeer regelen),… een ambiance die we wel weten te appreciëren, maar toch blijft alles spannend en nieuw…!
Stefanie heeft poedermelk getest: viel best mee.
En dan nu nog de mop van de dag:
(verteld door onze nieuwe Italiaanse vriend Ricardo (Roberto volgens Stefanie… ai!), verteld in het Frans met een Italiaans sausje erover)
->Twee vampieren zitten aan de toog van hun stamkroeg. Vraagt de barman: “En wa zal t zijn? Warm bloed of koud bloed…”. De ene vampier besteld een glaasje warm bloed. “En wa zal’t voor u zijn meneer?”.
Antwoordt de andere vampier: “Doe mij maar gewoon warm water, ik ga voor een thee-tje”. Waarop hij een bebloed tamponnetje uit zijn borstzakje haalt, dat hij in zijn tas begint te soppen…
(Ja, oke, in't echt klinkt de mop vast beter...)
Weer veel zwoele zoenen (want blijkbaar wordt het hier vanaf 18uur nog een beetje warmer…) uit Kinshasa!
ps: als we vanaf morgen minder laten weten, is het omdat we nog op zoek zijn naar internet of gsm-verbinding...
Reacties
Reacties
mama Yasmin,
Het was leuk te horen hoe enthousiast je was over deze eerste dag in Kinshasa.
Veel succes voor morgen naar de eindbestemming.
Groetjes,
mama
ongelooflijk toch die communicatiemogelijkheden!
Wij waren in Rwanda van 1986 tot 1989 en in die hele tijd heb ik, denk ik, één telefoongesprek gemaakt naar België (toen Jorik was geboren); er is via via voor ons één radioverbinding gemaakt om een boodschap over te brengen naar België (toen Stefanie was geboren) en verder waren er papieren brieven op van dat dun lichtblauw papier maar die waren toch een tijdje onderweg.
Als er binnenkort nog wat tijd voor over is, blog dan maar flink verder als de omstandigheden het toelaten.
Groetjes
(vake en moeke volgen mee jullie avonturen na vake's ochtendtrainingen!)
Lieve, liieve Stefanie
Ik lees dat je het daar meer dan goed hebt. dat doet me echt veel plezier. hier alles ook kits wel al 3 dagen natte voeten door een overstromingen van onze straat maar alles heeft zen charmes. Wat n leven!
Love you xxx
Dit bericht heb ik zonet ontvangen waarvoor dank:
Yasmin en Stefanie zijn naar het schijnt gisteren goed aangekomen in Djuma.
Ze hebben in of bij het ziekenhuis geslapen en gingen vandaag naar Edmée.
Groeten, Sylvia DIDDEN
PO Sales/PO Marketing - ExxonMobil Chemical Europe Machelen
"
en ook allen mijn groeten
mail van Stefanie:
Hey papa,
het internet is hier schaars en via bluetooth gaat t ook niet lukken, want we hebben hier geen bereik.
ik het begin was alles super overweldigend, maar nu wordt alles wat duidelijk en ben ik wel blij hier te zijn.
Hoe het hier is:
Stel je een oerwoud voor... met hier en daar een huisje gemaakt van bamboe,klei en stro... En daarin staat het ziekenhuis... Wel prachtig mooi...
Als we beter internet hebben kunnen we foto's op de site zetten, nu even stel een mailtje...
Wil je iedereen thuis heeel heeel veel groetjes doen
ZOEN
Stefanie]Zus
Yasmin heeft mij ook een mailtje gestuurd en beaamt dat een goede internetconnectie niet gemakkelijk te vinden is:
"ey,
alles goed hier, alleen het internet is niet altijd beschikbaar en we moeten ervoor betalen dus we gaan nog zien hoe we dat gaan regelen. ook gaat mijn pc hier niet dus skype gaat niet.
alles gaat hier vlotjes tis hier heel warm. het ziekenhuis is heel groot maar ze doen wel hun best om ons het aar ons zin te maken. we hebben gisteren bij edmee geslapen (persoonlijk vinden we dat leuker dat in de villa waar ze ons willen steken: met villa bedoel ik een huis dat zeker 2 keer zo groot is als ons huis thuis.
hopelijk werkt internet hier binnenkort beter zodat ik jullie beter op de hoogte kan houden.
gisteren hebben we onze eerste tropische storm meegemaakt en we hebben ons erin gedouched ZALIG.
tot de volgende
yasmin "
Hey meiden, super om jullie avonturen te kunnen volgen!
Geniet vooral van ieder schitterend onverwacht moment.
Evelien (die in Suriname en Uganda is geweest en binnenkort Anneke daar gaat bezoeken)
Hallo Yasmin,
bijna een week voorbij maar dankzij deze blog kunnen wij vanop +6000km omzeggens onmiddellijk meegenieten van jullie avonturen. Jullie onderneming zal wel een serieuze cultuurschok zijn waarvoor wij, als verwende westerlingen, enkel en alleen maar bewondering kunnen voor opbrengen. Het gaat jullie goed en tot blogs
Volgende boodschap donderdag ontvangen van Edmée (dit is de mevrouw waar Yasmin en Stefanie logeren):
Bonsoir chèr monsieur et madame
Yasmien et Stéphanie sont bien arrivées chez moi au centre père Damien et sont très à leur aise;C'est comme au village et avec les petits moyens de bords;Elles se sentent bien chez elles et c'est celà que je désir :la simplicité.
Tout va très bien,elles ont commencé leur travail à l'hopital.
Je vous embrasse bien fort
A bien,tôt de vous lire
Edmée
Vanavond boodschap gekregen van de pastoor van Djuma:
Bien Chers Rudy et Sylvia,Yasmin et Stephanie sont bien arrivees. Elles font des merveilles a DJUMA. J'ai eu la joie de les presenter dimanche a la messe comme deux jumelles de madame Josephine qui les accompagnait. Edmee etait un peu malade. Les deux Yasmin et Stephanie etaient habillees en pagne comme des mamans congolaises. Tres splendide. Demain je leur transmettrai vos compliments. Mes compliments a Jan DENEYER.Fraternellement P. MATE Bwenge Kule, sj.
Net een mail uit de Congo gekregen. Hier een extract:
Ik heb al 1 bevalling gedaan (een meisje... ze laten hier de vroedvrouwen namen kiezen, dus nu moet ik een naam bedenken... ni gemakkelijk), Yasmin al 2 (we doen om de beurt)
We hebben al veel verhalen en foto's van hier om op de site te zetten, maar omdat we nu in't ziekenhuis op internet moeten en dat niet lukt met onze laptop, willen we de andere mensen niet te lang laten wachten en mailen we snelsnel... Aan de blog werken is voor later.
We wonen nu bij Edmee (dat is een vlaamse mevrouw die hier al 40 jaar woont), we worden hier super goed gesoigneerd... echt. De mensen die in het ziekenhuis werken en de vrouwen op de afdeling zijn super vriendelijk, maar we moeten toch nog wa beter Kikongo leren om goed te kunnen converseren (toch met de vrouwen die komen bevallen). Het is hier prachtig!!!
Dag Stefanie en Yasmin,
Ik heb de indruk dat jullie het heel goed maken in Djuma. Hoe gaat het met de baby's die jullie op de wereld hebben helpen zetten? Zijn ze na één dagje (of minder) op de rug bij de mama vertrokken naar de brousse? Of is het een ziekenhuis met meer mogelijkheden? Ik hoop dat jullie veel leren, genieten van de Afrikaanse cultuur en klimaat (hoe warm en vochtig is Djuma?), snel met de mensen kunnen spreken (tof Kikongo!) enzovoort, enzoverder, ... Ben dus gewoon jaloers op jullie.
Groetjes,
Riet
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}