Dag ‘ergens in de 80’

Donderdag hadden we grootste keukenplannen. ’s Middags tijdens onze 2 uur durende pauze zijn we naar de markt groentjes gaan kopen om ’s avonds klaar te maken. Wij hadden voor ‘saka saka’ gekozen ( het best te vergelijken met spinazie…) Op het menu stond namelijk: saka saka met tomaatjes en puree op congolese wijze.

Omdat we geen benul hadden hoe we dat moesten klaarmaken, hebben we in de namiddag raad gevraagd aan onze collega-vroedvrouwen. Met verbaasde blikken vroegen ze ‘ Gaan jullie dat zelf klaarmaken?’ en we antwoordde uit volle borst ‘ja natuurlijk, hoe lang duurt dat ofzo’ Met een grote glimlach op hun gezicht antwoordden ze: ‘minstens 2 uur’

Gedemotiveerd trokken we naar huis en tot overmaat van ramp was de keuken op slot. Met al een beetje een grommelend maagje zochten we naar een oplossing. Het begon namelijk al wat te schemeren dus we moesten snel handelen. Toen kwamen op het geniale plan:

‘ Laten we naar de broeders gaan tegen etenstijd en hopelijk vragen ze ons om mee te eten…’

Na 2 uur bij de broeders genikst te hebben, hadden ze ons nog steeds niet meegevraagd om te eten… Half uitgehongerd besloten we om naar huis terug te keren. Het was ondertussen al 20uur en dus pikkedonker, en alsof we nog geen pech genoeg hadden, waren we onze pillamp vergeten. Met het beetje schijnsel dat een gsm te bieden heeft zijn we dan toch thuis geraakt.

We besloten dan maar om gewoon puree met tomaten te maken. De keuken was ondertussen terug open zo konden we een vuurtje maken. Maar ook dit verliep niet vlekkeloos. De houtskooltjes waren te vochtig en wouden geen vuur vatten. Onze buurvrouw kwam er zich dan mee moeien maar van opbouwende kritiek was geen sprake. Hier wordt vuur namelijk met plastic zakken aangestoken in plaats van met papier.

Om 20.45 konden we eindelijk smullen van onze puree met tomaat. Omdat onze elektriciteit het bijna ging begeven besloten we de puree in een beker te scheppen omdat de borden vuil waren en we ook niet wouden afwassen. Bij een spannende aflevering van CSI lepelden we met veel smaak deze “so(m)bere maaltijd” naar binnen…

tot binnenkort